STROP TERIVA
Strop gęstożebrowy
CHARAKTERYSTYKA STROPU
Stropy gęstożebrowe TERIVA to tak właściwie swoisty łącznik, produkt pośredni pomiędzy monolitami, a prefabrykatami. Nazywany często ogólnie stropem gęstożebrowym lub belkowo-pustakowym.
Nazwa „gęstożebrowe” wzięła się od regularnie i często montowanych belek – żeber (odległość między nimi zwykle wynosi od 30 do 60 cm). W przypadku TERIVY żebra mają postać belek kratownicowych, których zbrojenie jest zabetonowane.
Stropy gęstożebrowe TERIVA to tak właściwie swoisty łącznik, produkt pośredni pomiędzy monolitami, a prefabrykatami. Nazywany jest też często ogólnie stropem gęstożebrowym lub belkowo-pustakowym. Nazwa „gęstożebrowe” wzięła się od regularnie i często montowanych belek – żeber (odległość między nimi zwykle wynosi od 30 do 60 cm, sporadycznie 90 cm). W przypadku TERIVY żebra mają postać belek kratownicowych, których zbrojenie jest zabetonowane.
Na gotowy strop TERIVA składa się kilka elementów:
- kratownice belek stropowych,
- pustaki betonowych,
- beton, którym uzupełniane są przestrzenie już na budowie.
Montaż Terivy krok po kroku
W TERIVIE najczęściej stosuje się pustaki keramzytobetonowe lub pustaki z betonu komórkowego. Po ułożeniu żeber, między nimi układa się pustaki. Na tej konstrukcji wylewa się tzw. nadbeton, czyli kilkucentymetrową warstwę betonową. W przypadku rozpiętości stropu powyżej 4,5 m, trzeba wykonać tzw. żebra rozdzielcze, które są układane poprzecznie do żeber stropu. Robi się to po to by uniknąć zjawiska klawiszowania, czyli pękania sufitu wzdłuż belek. Przy tym zabiegu konieczne jest stemplowanie, czyli podparcie stropu od spodu. Te podpory muszą pozostać przez co najmniej trzy tygodnie, a przez co najmniej 28 dni nie można też stropu nadmiernie obciążać (podpierać kolejnej kondygnacji, składować na nim ciężkich materiałów itp.). Dopiero po tym czasie beton osiągnie pełną wytrzymałość. To co także jest istotne to fakt, że pod belkami stropowymi nie mogą znajdować się bezpośrednio ściany działowe – trzeba je budować tak, by kończyły się kilka centymetrów pod stropem. Szczelinę tę wypełnia się dopiero na etapie tynkowania.
Wady i zalety Terivy
Ten rodzaj stropu może być stosowany zarówno w budownictwie mieszkaniowym, jak i użyteczności publicznej. Najczęściej TERIVĘ spotykamy na budowach domów jednorodzinnych. Na rynku dostępne są różne odmiany TERIVY, które różnią się np. nośnością, rozstawem belek czy rozpiętością.
Porównując ten rodzaj stropu do innych, możemy wskazać jego wady i zalety. Stropy gęstożebrowe typu TERIVA są lepsze od monolitycznych, ponieważ są nieco łatwiejsze w montażu. Część elementów konstrukcyjnych trafia na budowę prosto z fabryki – jak np. pustaki czy belki ze zbrojeniem. Niska masa tych elementów powoduje, że można je układać ręcznie. Popularność TERIVY wpływa też pozytywnie na jej dostępność.
Jest jednak także i druga strona medalu. Powszechna dostępność nie wpływa pozytywnie na jakość materiałów – niestety często za produkcję tego rodzaju stropu biorą się firmy, które niewiele wiedzą o stropach. Łatwość montażu z kolei może być zgubna w przypadku tzw. fachowców od wszystkiego. A jakość stropu jest tutaj bezpośrednio uzależniona od staranności, wiedzy i doświadczenia ekipy montującej. Tego rodzaju stropu praktycznie nie da się też wykonać w przypadku nieregularnych, skomplikowanych projektów. Są także podatne na klawiszowanie, a ich izolacyjność akustyczna jest znacznie gorsza od większości innych rozwiązań stropowych.
